Генерацијата Z вложува многу труд во… мрзеливоста. Имено, тие смислија нов начин за ментална детоксикација од постојаните дигитални одвлекувања на вниманието. Тоа е предизвик во кој тие не прават апсолутно ништо, а сè документираат во видеа на TikTok со илјадници прегледи. Овој необичен тренд стана нивен одговор на преоптоварувањето со информации и постојаната потреба за стимулација.
Практиката, наречена „rawdogging“, вклучува свесно предавање на досадата – зјапање празно без никаква забава, сон или други одвлекувања на вниманието. Целта е да му се даде на мозокот многу потребен одмор во ерата во која речиси сите сме постојано залепени за екраните. Лудилото започна минатото лето на летовите, кога генерацијата Z беше снимена како поминува часови без никаква содржина, но оттогаш се прошири и во секојдневниот живот.
Во неодамнешна серија видеа самопрогласениот инфлуенсер за продуктивност Роуан спроведе експеримент со вежбање „rawdogging“ по еден час секој ден за да го подобри својот „распон на внимание“. Тој објасни дека имал краток распон на внимание поради постојани дози на допамин од мојот телефон, кофеин, шеќерна храна и игри.
„Ми беше навистина тешко да се фокусирам на работата и работите за кои навистина се грижам“, објасни тој, додавајќи дека чувствува потреба неговиот мозок слободно да шета, без никаква стимулација.
Во првото од неговите дневни видеа, снимено на 29 септември, Роуан седи на стол и се шета со затворени очи. „Само седењето и неправењето ништо беше многу потешко отколку што мислев“, напиша тој.
Сепак, до седмиот ден од предизвикот тој ја совлада уметноста на „rawdogging“, објаснувајќи дека станала многу „позабавна“. Тој призна дека порано го носел телефонот насекаде – под туш, за време на оброците, па дури и во тоалет – но дека повеќе не чувствува потреба за тоа.
Овој маратон на досада му донел и значајни придобивки на работа. „Бидејќи не ми треба постојана стимулација, се чувствувам многу попродуктивно“, рече Роуан. „Се фокусирам на работите што навистина ми се важни, како што се работата, врските и присуството во моментот, наместо да го проверувам телефонот на секои две секунди.“
Многу гледачи ја пофалија одисејата на Роуан, нарекувајќи го предизвикот „навистина корисен“ и „мотивирачки“. Сепак, не беа сите импресионирани.
Интересно е што многу психолози долго време се залагаат за важноста на досадата. „Учењето да се толерира досадата е важна вештина“, претходно изјави психологот д-р Стејси Розенфелд. „Секогаш ќе има моменти кога ни е здодевно. Ако никогаш не си дозволиме да се чувствуваме така и се запрашаме: „Што ќе правам со ова време“, како ќе го правиме тоа како возрасни?“
Некои дури и препишуваат досада. Психијатарот д-р Карл Марси тврди дека по период на досада, неговите деца „ќе почнат креативно да ги решаваат своите проблеми или да се вклучуваат во социјална интеракција или игра“, што им овозможува да бидат љубопитни и имагинативни.
Постојаниот пристап до уреди и екрани, додава тој, ги учи децата дека „никогаш не мора да им биде здодевно“. Ова е потврдено со студија од Универзитетот Тексас А&М, која откри дека досадата функционира како психолошки сигнал што нè охрабрува да бараме нови искуства и личен раст.
(City Magazine)
(фото: Live and Let’s Fly)
