Во моментов најбрзорастечки пазар за чоколадо е Индија, каде во рок од пет години побарувачката порасна за 50%. Кинезите пак долго беа меѓу најмалите потрошувачи на чоколадо, најмногу поради политичката ситуација која ги држеше надвор од светот. Кинезите јадат помалку од еден килограм чоколадо годишно, што е десетина помали чоколади. Но, состојбите се менуваат и Кинезите се повеќе ја запознаваат културата на пиење кафе и со неа конзумираат и чоколади.
Недостиг на какао
Паралелно со предвидувањето дека ќе расте побарувачката, производителите се соочуваат со недостиг на какао, кое е доста тешко за одгледување. Ова растение бара влажна тропска клима и ладна дождовна шума, услови какви што има се помалку. Во моментов најмногу какао се произведува во јужна Африка, односно на Брегот на слонова коска и во Гана.
Освен климата, закана за какаото се болестите предизвикани од инсекти, поради кои годишно се губат 30 до 40% од приносите. Со еден збор, какаото е многу тешко за одгледување па фармерите во Индонезија се повеќе се свртуваат кон пченка и други житарки наместо какао.
Затоа, големите светски производители бараат средства кои ќе се вложат во истражување за барање алтернатива за какао и подобрување на постојната билка за да биде помалку зависна од временските услови. Пример, најголемиот производител на слатки во светот Mars Wrigley вложи милијарда долари во истражување на поотпорно какао, а први најавија дека во своите ќоколади ќе користат само најквалитетно какао. Производителите парично ги поддржуваат и Hershey, Ferrero, Lindt и Mondelez кои плаќаат повисока цена за квалитетно какао.
Заклучокот е дека на светот во моментот не му се заканува недостиг на чоколадо или “chocapocalypse” како го нарекуваат странските медиуми, но ризик на долг рок секако постои.
