Прашината од Месечината би можела да претставува сериозна опасност за идните бази на сателитот на нашата Земја, за опремата, како и за здравјето на космонаутите, покажа новата студија на Филип Мезгер од Универзитетот на Централна Флорида во Орландо.
Се истакнува дека секое слетување или лансирање на вселенско летало создава облаци од прашина кои патуваат километри низ површината на Месечината со огромна брзина, како мали проектили.
Истражувањето сугерира дека прашината што се крева при слетување на вселенски летала може да биде многу поголем проблем отколку што се мислеше.
Во прилог на ова тврдење оди примерот на релативно малото вселенско летало Аполо 16, чии мотори при слетувањето подигнале дури 24 тони прашина, а овие честички, вели Мезгера, можат да прелетаат стотици илјади километри околу Месечината со огромна брзина, бидејќи нема атмосфера што може да ги забави.
Многу поголеми облаци од прашина ќе се подигнат со посилни мотори на поголеми вселенски летала, како што е новиот модел Starship, тврди овој научник и додава дека оваа прашина се разликува од земјината, бидејќи се минерални честички со многу остри рабови, што ги тера да се прилепуваат на која било површина.
Месечината била бомбардирана од разни видови објекти со милијарди години, а овој процес ги отстранил електроните од честичките прашина и ги натерал буквално да се лепат за костимите на космонаутите, како и за сите други површини. Овие честички лесно навлегуваат во незаштитените делови на вселенската опрема, особено механичките зглобови и спојниците на вселенските одела и предизвикуваат разни видови дефекти и технички компликации.
За време на последниот престој на луѓето на Месечината како дел од мисијата Аполо 17, оделата на космонаутите биле целосно покриени со прашина, која ја донеле со себе во вселенскиот брод, а остатоците од овие остри честички биле пронајдени и во белите дробови. на членовите на екипажот.
Едно од решенијата за овој проблем би можело да биде целата вселенска опрема да се направи од материјали со мазни површини без отвори и спојници, како и да се опкружуваат рампите за лансирање и спуштање со високи ѕидови, со цел да се спречи ширење на вртлози од десетици тони. на честички прашина со големо забрзување.
Роверите и другата опрема што се движи по површината на Месечината ќе имаат потреба од специјални штитови за прав, додека просториите во кои живеат луѓето ќе мора целосно да се одвојат од складиштето на опремата, тврди Мезгер.
Инаку, целата површина на земјиниот сателит е покриена со многу лабав слој прашина и камења со различна големина, чија дебелина варира од пет до 10 метри. Овој површински слој на Месечината содржи силициум диоксид, алуминиум оксид, магнезиум и титаниум оксид, како и помали количини сол, калиум и цинк.
(N1)
