Нова студија на истражувачи од Универзитетот Браун сугерира дека златни наночестички, микроскопски парчиња злато илјадници пати потенки од човечко влакно, еден ден би можеле да се искористат за враќање на видот кај луѓето со макуларна дегенерација и други нарушувања на мрежницата.
Во студија објавена во списанието ACS Nano истражувачкиот тим покажа дека наночестичките инјектирани во мрежницата можат успешно да го стимулираат визуелниот систем и да го вратат видот кај глувци со нарушувања на мрежницата. Наодите сугерираат дека новиот тип на систем за визуелна протеза од наночестички, користени во комбинација со мал ласерски уред кој се носи во пар очила, еден ден би можел да им помогне на луѓето со ретинални нарушувања повторно да гледаат.
„Ова е нов тип на ретинална протеза која, има потенцијал да го врати видот изгубен поради дегенерација на мрежницата, без потреба од некоја комплицирана операција или генетска модификација. Веруваме дека оваа техника потенцијално може да ги промени парадигмите на третманите на дегенеративните состојби на мрежницата“, вели Џијаруи Ни, кој го водел истражувањето.
Ретиналните нарушувања како макуларна дегенерација и ретинитис пигментоза се проблем за милиони луѓе ширум светот. Тие ги оштетуваат клетките чувствителни на светлина на мрежницата наречени фоторецептори, „прачките“ и „конусите“, кои ја претвораат светлината во мали електрични импулси. Овие импулси стимулираат други типови на клетки подолу по визуелниот синџир, наречени биполарни и ганглиски клетки, кои ги обработуваат сигналите на фоторецепторот и ги испраќаат до мозокот.
Овој нов пристап користи наночестички инјектирани директно во мрежницата за да ги заобиколи оштетените фоторецептори. Кога инфрацрвената светлина е фокусирана на наночестичките, тие генерираат мала количина на топлина што ги активира биполарните и ганглиските клетки на ист начин како што тоа го прави пулсот на фоторецепторот. Бидејќи нарушувањата како макуларната дегенерација влијаат главно на фоторецепторите, додека ги оставаат биполарните и ганглиските клетки непроменети, стратегијата има потенцијал да го врати изгубениот вид.
Истражувачкиот тим го тестирал овој пристап на мрежницата на глувци и на живи глувци со ретинални нарушувања. Откако вбризгувале течен раствор од наночестички, истражувачите користеле шарена блиска инфрацрвена ласерска светлина за да проектираат облици на мрежницата. Користејќи го калциумовиот сигнал за откривање на клеточната активност, тимот потврди дека наночестичките ги возбудуваат биполарните и ганглионските клетки во шеми кои одговараат на формите проектирани од ласерот.
Експериментите покажале дека ниту растворот од наночестички, ниту ласерската стимулација не предизвикуваат видливи несакани ефекти, како што е прикажано со метаболички маркери за воспаление и токсичност. Со помош на сонди истражувачите потврдија дека ласерската стимулација на наночестичките предизвикува зголемена активност во визуелниот кортекс на глувците, што е индикација дека претходно отсутните визуелни сигнали се пренесуваат и се обработуваат во мозокот. Ова, велат истражувачите, е знак дека видот е барем делумно обновен, што е добро ветување за потенцијалниот трансфер на слична технологија на луѓето.
За човечка употреба истражувачите замислуваат систем кој комбинира наночестички со ласерски систем поставен во пар очила. Камерите во очилата ќе собираат податоци за слики од надворешниот свет и ќе ги користат за да прават инфрацрвена ласерска шема. Ласерските импулси потоа би ги стимулирале наночестичките во мрежницата на луѓето, овозможувајќи им да гледаат.
(Vidi.hr)
(фото: Pinterest)
