Научниците од MIT создадоа уред од три евтини материјали – вода, цемент и индустриска саѓи. На лабораториска клупа во Кембриџ, Масачусетс, во течноста положи полиран блок од црно обоен бетон со кабел. На прв поглед, бетонот беше обичен, но кога Демијан Стефаниук го вклучи прекинувачот, LED светилките прикачени на бетонските блокови почнаа да светат.
„Прво самиот не верував“, рекол Стефаниук кога објаснил како се вклучиле ЛЕД светилките. „Претпоставував дека не ги исклучив од надворешниот извор на енергија, па почнаа да светат. Беше убав ден. Ги поканивме другите студенти и професори сами да се уверат бидејќи ни тие на почетокот не веруваа дека тоа е можно“. Зошто толку возбуда? Па, тоа безопасно, темно парче бетон може да ја претставува иднината на складирањето електрична енергија.
Ветувањата за обновливите извори на енергија најчесто вклучуваат чиста енергија добиена од сонцето, ветерот и морето, но сонцето не секогаш сјае во одредени области, исто како што не секогаш дува ветерот, односно морето не се движи. Накратко, зборуваме за спорадични извори на енергија, кои можат да бидат проблем во денешниот свет гладен за електрична енергија.
Ова значи дека треба да складираме електрична енергија во батерии кои зависат од материјали како што е литиумот, што е многу помалку отколку што ќе биде потребно за да се намали јаглеродниот отпечаток во најмала можна мера. Имено, на Земјата моментално има 101 активен рудник за литиум и тешко дека ќе можат да ги задоволат зголемените потреби.
Покрај тоа, ископувањето на литиум бара многу енергија и вода, што дополнително ги намалува придобивките од префрлањето на обновливи извори на енергија. Исто така, процесот на екстракција на литиум често вклучува ослободување на токсични хемикалии во локалните пумпни станици за вода. Решението би можело да биде Стефанјук и неговиот бетон. Стефаниук и неговите колеги од американскиот МИТ успеаја да создадат уред за складирање енергија наречен суперкондензатор од три основни, евтини материјали – вода, цемент и индустриски саѓи, популарно наречени саѓи.
Суперкондензаторите се многу ефикасни за складирање на енергија, но тие се сосема различни од батериите. Имено, тие се полнат многу побрзо од литиум-јонските батерии и нивните перформанси се намалуваат многу побавно. Слично на тоа, суперкондензаторите ја ослободуваат својата складирана енергија многу побрзо, така што не би биле добри за напојување на мобилни телефони, лаптопи или електрични возила за кои е потребно постојано снабдување со енергија на долги периоди.
(Пословни дневник)
Фото – Salil Kumar Mukherjee, CC BY-SA 4.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0, via Wikimedia Commons
