Во револуционерна студија, физичари од Обединетото Кралство и Швајцарија го создадоа она што тие тврдат дека е најпредизвикувачкиот лавиринт некогаш дизајниран. Нивната сложена загатка потекнува од фракталната геометрија и шаховските стратегии, особено движењето на фигурата за скокач.
Водени од Феликс Фликер од Универзитетот во Бристол, тимот научници развиле Хамилтонови циклуси во рамките на плочките Аман-Бинкер. Овие плочки, именувани по математички концепти, генерираат сложени фрактални лавиринти.
„Кога ги погледнавме линиите што ги конструиравме, забележавме дека тие формираат неверојатно сложени лавиринти. Големините на следните лавиринти растат експоненцијално – и ги има во бесконечен број“, објаснува Фликер.
Инспирацијата им дошла од движењето на скокачот во шахот, каде што фигурата го посетува секој квадрат еднаш пред да се врати на почетокот. Тоа е пример за Хамилтонов циклус – јазол низ мапата што ги посетува сите точки за застанување само еднаш, објаснува Фликер.
Квазикристалите, во фокусот на гореспоменатата студија, која е објавена во списанието Physical Review X, се ретки форми на материја кои комбинираат уредени и нарушени атомски структури. За разлика од обичните кристали со шаблони кои се повторуваат, квазикристалите имаат шаблони што не се повторуваат и личат на апериодични плочки. Плочките на Пенроуз и Аман-Бинкер се забележителни примери на апериодични плочки.
Физичарите Шобна Синг од Универзитетот во Кардиф и Џером Лојд од Универзитетот во Женева соработувале со Фликер. Користејќи дводимензионални плочки Аман-Бенкер тие создале Хамилтонови циклуси кои го рефлектираат распоредот на атомите во квазикристали. Овие циклуси ги поврзуваат атомите во континуирана линија која не се вкрстува и е скалабилна за да формира фрактали.
Решението за нивниот лавиринт можете да го видите на сликата подолу.
Нивниот иновативен метод не само што создава сложени лавиринти, туку има и значајни импликации за решавање на математички проблеми. Идентификувањето на Хамилтоноивте циклуси може да помогне во пронаоѓањето на сложени патишта и преклопување на протеини, на пример. Дополнително, постојат и индустриски апликации, како што е шпчесно заловување на јаглеродот преку адсорпција. Адсорпцијата е способност на цврстата супстанција да врзува (адсорбира) молекули на гас или растворени материи од растворите на нејзината гранична површина, со што се формира молекуларна или атомска фолија.
(Science Alert)
(фото: Deviant Art)
