Иднината на патувањето во вселената зависи од нашата способност побрзо и поефикасно да стигнеме до небесните тела. Така, НАСА работи со компанија за развој на технологија на нов погонски систем што би можел да ги однесе луѓето на Марс за релативно брзо време од два месеци, наместо тековното патување од девет месеци кое е потребно за да се стигне до Црвената планета.
Програмата на НАСА за иновативни напредни концепти (NIAC) неодамна избра шест ветувачки проекти за дополнително финансирање и развој, овозможувајќи им да преминат во втората фаза на развој. Новите концепти слични на научна фантастика, како што ги опиша Џон Нелсон, извршен директор на програмата NIAC во НАСА, вклучуваат лунарен железнички систем и телескопи базирани на течност, како и пулсна плазма ракета.
Потенцијално револуционерниот погонски систем го развива Howe Industries со седиште во Аризона. За да достигне високи брзини во пократок временски период, пулсираната плазма ракета би користела нуклеарна фисија – ослободување енергија од атомите што се разделуваат – за да генерира пакети од плазма за потисок.
Тоа, во суштина, би произведувало контролиран млаз од плазма за да помогне во придвижувањето на ракетата низ вселената. Користејќи го новиот погонски систем и во однос на потисната сила, ракетата потенцијално би можела да генерира до 22.481 фунти сила (100.000 Њутни) со специфичен импулс (Isp) од 5.000 секунди, за извонредно висока ефикасност на горивото.
Тоа не е сосема нов концепт. НАСА почна да ја развива својата верзија уште во 2018 година под името Pulsed Fission-Fusion (PuFF). PuFF се базира на уред кој вообичаено се користи за компресирање на лабораториската плазма на високи притисоци за многу кратки временски рокови, наречен z-Pinch, за да се произведе потисок. Меѓутоа, пулсираната плазма ракета е помала, поедноставна и подостапна, според НАСА.
Вселенската агенција тврди дека високата ефикасност на погонскиот систем може да овозможи мисии со екипаж на Марс да бидат завршени во рок од два месеци. Како што е денес со најчесто користените погонски системи, патувањето до Марс трае околу девет месеци. Колку помалку време луѓето можат да поминат патувајќи низ вселената, толку подобро. Пократки периоди на изложеност на вселенско зрачење и микрогравитација би можеле да помогнат да се ублажат неговите ефекти врз човечкото тело.
Импулсната плазма ракета исто така би можела да носи многу потешки вселенски летала, кои потоа би можеле да бидат опремени со заштита од галактички космички зраци за екипажот на бродот.
(Quartz)
(фото: YouTube)
