Недостатокот на пристап до чиста вода за пиење е глобален проблем, но евтин пренослив уред за десалинизација на вода кој работи на соларна енергија, развиен од канадски истражувачи од Универзитетот Далхаузи во Халифакс, може да помогне во борбата против недостигот на вода во земјите во развој или оддалечените области.
Постојат многу фактори кои го прават уредот на тимот од Далхаузи уникатен, но клучот меѓу нив е тоа што неговиот дизајн се фокусира на многу поскромна компонента од конкурентните уреди направени од благородни метали. Тајната состојка се отпадните гуми.
Идејата потекнува од огноотпорната плазмоника, поле кое има за цел да развие термички и хемиски стабилни наноматеријали кои можат да манипулираат со светлината на посебни начини под тешки услови.
„Огноотпорните плазмонски наноматеријали се многу добри во фаќањето светлина и претворањето на таа светлина во топлина“, вели д-р Мита Дасог, вонреден професор по хемија, чија истражувачка група ги истражува потенцијалните примени на оваа технологија.
По ставањето на уредот во вода, резултатите се видливи речиси веднаш. Системот за апсорпција ја носи океанската вода до површината на пената на уредот, каде што се испарува со плазмонски материјали загреани на сонцето. Заедно со преостанатата сол, водата повторно се кондензира на проѕирната пластична купола на врвот на уредот и тече надолу по страните каде што се собира во затворена кеса.
Тестирањето во реалниот свет во пристаништето Халифакс резултирала со дневни приноси на вода до 3,67 литри, што е рекорд за пасивна пловечка соларна камера. Дестилаторот може истовремено да ја десалинизира, да ја дезинфицира и да ја деконтаминира водата по цена од помалку од еден цент по литар, што го прави неверојатно исплатлив.
Уредот, исто така, може да се модифицира за да генерира мала количина на термоелектрична енергија, за која д-р Дасог и коавторот на студијата д-р Метју Маргесон предвидуваат дека ќе биде доволна за активирање на вградените сензори за квалитет на водата.
Најчесто користени плазмонски материјали се благородни метали како злато и сребро, кои имаат високи перформанси, но се скапи. За соларната енергија да продолжи да се користи нашироко во земјите во развој, таа треба да биде направена од материјали што нема да ја загрозат ефикасноста.
Процесот познат како пиролиза, кој вклучува загревање на јаглеродниот отпад на високи температури без кислород, произведува пиролитички јаглерод кој може да се инкорпорира во плазмонските титаниум карбиди, ефективно заменувајќи ги скапите благородни метали. Во пловечката единица за десалинизација тенок слој од хартија од овој материјал се наоѓа на површината на уредот со пена, држејќи го подалеку од студената океанска вода и помагајќи да се максимизира локализацијата на топлината.
Со оглед на тоа што гумите не се биоразградливи, потребни се стотици години за да се распаднат на депониите и ги има во изобилство ширум светот, тие претставуваат единствена можност за рециклирање.
Следното летонистражувачите планираат да спроведат дополнителни тестирања во Јужна Азија, со надеж дека уредот на крајот ќе биде достапен ширум светот.
(Vidi.hr)
