Ново истражување покажа дека микропластиката се пробила во човечкото мозочно ткиво, поставувајќи сериозни прашања за нашето здравје. Откриено е дека човечкиот мозок акумулира изненадувачки големи количини на микропластика и нанопластика, што е еквивалентно на околу една лажица. Она што е уште позагрижувачки е фактот што ова ниво е три до пет пати повисоко кај луѓето кои боледуваат од деменција.
„Драматичното зголемување на концентрациите на микропластика во мозокот во период од само осум години, од 2016 до 2024 година, е особено загрижувачко. Ова зголемување следи по експоненцијалното зголемување на нивоата на микропластика во околината“, рече д-р Николас Фабиано од Универзитетот во Отава.
Овие ситни пластични фрагменти, кои се резултат на распаѓање на поголема пластика, се инфилтрирале речиси во секој агол на светот. Тие се наоѓаат во најдлабоките океански ровови, во ткивата на морските организми, од планктони до китови, па дури се откриени во воздухот и во снегот на оддалечените планински врвови. Ова ширење на микропластиката ја истакнува нејзината алармантна способност да патува низ воздухот, водата и синџирот на исхрана.
Истражувањата покажаа дека мозочното ткиво содржи многу повисоки концентрации на микропластика и нанопластика, 7 до 30 пати повисоки од другите витални органи како што се црниот дроб и бубрезите.
Главната грижа е со честички помали од 200 нанометри. Оваа димензија ја зголемува можноста тие да ја преминат крвно-мозочната бариера, што може да има импликации врз невролошкото здравје. Истражувачите го анализирале мозочното ткиво по обдукцијата и ги споредиле примероците од 2016 до 2024 година. Тие конкретно го анализирале фронталниот кортекс, областа на мозокот веднаш зад челото.
Истражувањето идентификувало 12 различни видови пластични полимери, а полиетиленот е најзастапен во примероците на мозочното ткиво. Полиетилен е широко користена пластика за абалажи, шишиња и чаши.
Предложен е едноставен и ефикасен начин за намалување на внесот на микропластика, а тоа е да се консумира филтрирана вода од чешма наместо флаширана вода. Оваа промена би можела да го намали годишниот внес на микропластика од 90.000 на само 4.000 честички.
Други клучни извори на внес на микропластика вклучуваат пластични кесички чај и несоодветно складирање или загревање храна. Пластичните кесички чај ослободуваат милиони мали честички за време на готвењето, како и загревање на храната во пластични садови, особено во микробранова печка.
Научниците истражувале како телото може да ја елиминира микропластиката и откриле дека потењето може да игра улога.
Доколку не се контролира, ова прашање може да претставува голема, непредвидена здравствена криза во животната средина.
(Klix.ba)
(фото: ccnull.de)
