Внатрешноста на една планета може да открие многу за нејзината историја, потекло и иднина. Затоа, не е изненадувачки што научниците се заинтересирани да навлезат подлабоко во внатрешноста на нашите најблиски соседи.
Во студија објавена во списанието Science тие ја проучувале внатрешноста на Марс и откриле дека е доста густа.
Анализата на акустичните бранови, собрани од сеизмографи од мисијата Mars InSight, кои патуваат низ внатрешноста на Црвената планета, откри дека древната, рана кора на Марс е сè уште изолирана во нејзината обвивка. Таа е во форма на огромни парчиња карпа што се движат во течно јадро.
Анализата на земјотресите на Марс им даде можност на научниците да ја создадат првата детална мапа на внатрешноста на Марс. Планетарниот научник и инженер Константинос Хараламбус од Империјал колеџ во Лондон и неговиот тим користеле податоци од земјотреси за да го реконструираат составот на марсовската обвивка. Тие пронашле џиновски фрагменти од материјал, некои со дијаметар до 4 километри, од времето кога се формирал Марс пред 4,5 милијарди години.
Научниците велат дека анализата укажува на турбулентна историја на планетата, изненадувачки слична на онаа што ја проценуваат дека ја имала Земјата, која вклучувала џиновски судир со масивен вселенски објект додека планетата сè уште се формирала.
Тие мислат дека ваквите удари го нарушиле формирањето на кората на Марс и ослободиле доволно енергија за да стопат големи делови од младата планета во огромни океани од магма.
“Како што овие океани од магма се ладеле и се кристализирале, тие оставиле зад себе парчиња материјал со различен состав, за кои веруваме дека сега ги откриваме длабоко во внатрешноста на Марс”, вели Хараламбус.
Тој додава дека ова веројатно се случило во првите 100 милиони години од постоењето на Марс.
Фактот дека сè уште можеме да ги откриеме неговите траги по четири и пол милијарди години покажува колку бавно се мешала внатрешноста на Марс со текот на времето, додава тој.
Иако овие откритија укажуваат на сличности што Марс ги дели со Земјата, тие исто така откриваат разлики што би можеле да ни помогнат да истражиме други планети чиишто внaтрешнини ни се недостапни.
Имено, марсовската кора, за разлика од тектонските плочи на Земјата, всушност, е едно големо парче копно, исто како онаа на Венера и Меркур. Според податоците што научниците ги собрале досега, Земјата е единствената планета во Сончевиот систем со кора поделена на тектонски плочи.
Иако раните геолошки записи за Земјата остануваат нејасни, идентификацијата на зачуваната хетерогеност на античката обвивка на Марс нуди невиден увид во геолошката историја и термохемиската еволуција на копнена планета под застоен капак, доминантниот тектонски режим во нашиот Сончев систем, пишуваат истражувачите во својот труд.
Оваа еволуција има клучни импликации за разбирање на предусловите за населливост на карпестите тела низ целиот наш Сончев систем и пошироко, заклучуваат истражувачите.
(Zimo)
