Научниците кои дупчат во Атлантскиот Океан покрај северозападниот брег на САД открија огромен и мистериозен резервоар на слатка вода, откритие кое би можело да има значајни глобални импликации.
Прелиминарните проценки сугерираат дека слични резервоари може да постојат покрај бреговите на други континенти.
Многу области на Земјата моментално се соочуваат со недостиг на вода, што го поттикнува човештвото да бара нови извори.
Овој подводен резервоар претставува потенцијален нов извор на слатка вода, но пред да може да се користи водата, треба да се решат голем број прашања и технички предизвици.
Постоењето на слатка вода под океанот е познато со децении, бидејќи експедициите за истражување на нафта повремено наидуваат на неа. Сепак, овие резервоари не се детално проучени досега.
Во 2019 година истражувачите од океанографскиот институт Вудс Хоул и Универзитетот Колумбија мапираа огромна област на слатка вода користејќи електромагнетни бранови.
Резервоарот се протега од брегот на Масачусетс до Њу Џерси, а можеби и пошироко. Експертите во тоа време го опишаа како најголемата формација од ваков вид пронајдена досега.
Научниците сега се обидуваат да утврдат колку е стара водата – дали е стара неколку стотици години или дури 20.000 години. Ако е помлада, резервоарот се надополнува; ако е постара, резервите се ограничени.
Тие исто така го истражуваат потеклото на водата – дали доаѓа од топење на глечерите или врнежи од дожд.
Разбирањето на потеклото и развојот на овие резервоари ќе им помогне на научниците да го применат знаењето на други брегови каде што постојат слични водоносни слоеви, вклучувајќи ги Индонезија, Австралија и Јужна Африка.
Резервоарите се огромни – се проценува дека може да се снабдува град со големина на Њујорк со вода во следните 100 години.
Со речиси половина од светското население кое живее во рамките на 100 километри од крајбрежјето, ваквите извори би можеле да бидат клучни во иднина.
Сепак, овие резервоари брзо се исцрпуваат поради прекумерно пумпање и климатски промени, вклучително и зголемување на нивото на морето што може да ги контаминира подземните води.
Извлекувањето вода од подморските резервоари и нејзиното транспортирање на копно е скапо и енергетски интензивно, иако обновливите извори како што е енергијата на ветерот би можеле да помогнат. Исто така, постои ризик од контаминација на солената вода.
Брендон Дуган, водачот на експедицијата, верува дека водата од овие резервоари ќе биде достапна за употреба за околу 10 години.
(Nova.rs)
