Парадоксално, додека цените на какаото постојано паѓаат, цените на готовото чоколадо и другите производи што го содржат или растат или остануваат високи, додека пакувањето систематски се намалува.
Оваа тактика е пример за таканаречената „скратена инфлација“. Производителите ја користат за да избегнат формално зголемување на цената на производот, но во исто време да ја зголемат својата маржа со намалување на количината. Класичен пример е чоколадото Milka: пред две години 100 грама млечно чоколадо чинеше околу 60-80 дeнари. Денес таа цена се зголеми на 90-100 денари, но и пакувањето е намалено на 80 грама. Повеќето големи производители на чоколадо го следат овој тренд на намалување на тежината на чоколадото.
Дополнително, многу големи компании, соочени со високи цени, почнаа да користат замени за какао во своите рецепти, вклучувајќи пченица и други алтернативи. Ова значи дека понатамошниот пад на цените на чоколадото, и покрај падот на цената на основната суровина, ќе зависи не само од пазарот на какао, туку и од подготвеноста на производителите да преминат од алтернативи на какао.
(Kamatica)
(фото: Stocksnap)
