Сместен длабоко во северен Сибир, зад Арктичкиот круг, Норилск е град кој е повеќе легенда отколку дестинација. На мапите изгледа како точка во бескрајната белина на тундрата, но за околу 180.000 луѓе е дом, суров, студен и тежок.
За Норилск често се пишува како „најдепресивниот град во светот“, иако оваа титула не е официјална. Таа доаѓа од сведоштвата на оние што живееле таму и од бројни извештаи што укажуваат на екстремните услови и ефектите што ги имаат врз луѓето.
Градот е основан во 1930-тите години како советски рударски центар, изграден со помош на затвореници од Гулагот. Денес неговата економија сè уште зависи од рударството, бакарот, никелот и паладиумот, но тоа доаѓа со висока цена.
Норилск е меѓу најзагадените градови на планетата, со воздух заситен со сулфур диоксид и тешки метали. Сепак, луѓето остануваат, бидејќи индустријата обезбедува постојана работа, а заминувањето не е лесно: градот е толку изолиран што нема пат до него освен со авион или река за време на краток лет.
Зимата во Норилск трае девет месеци. Температурите паѓаат на минус 50 степени Целзиусови, а снегот ретко исчезнува пред мај. 45 дена секоја година сонцето воопшто не изгрева, период познат како „поларна ноќ“. Во овој период многу жители страдаат од депресија, несоница и забавено размислување, што локалните лекари го нарекуваат „поларен синдром“.
Децата во училиштата се подложуваат на задолжителна терапија со ултравиолетова ламба за да го компензираат недостатокот на витамин Д.
Летните месеци, ако можат да се наречат така, траат едвај два месеци. Температурите ретко надминуваат 15 степени, а облаците од комарци го прават престојот надвор заморен. Сепак, кога ќе дојде периодот на „полноќно сонце“, градот накратко оживува, луѓето излегуваат, бојадисуваат фасади и организираат мали прослави. Тој краток момент на светлина им дава сила на многумина да преживеат уште една бескрајна зима.
Норилск е место каде што границите на човековата издржливост се тестираат секојдневно. Тоа јасно покажува како природата, историјата и индустријата го обликуваат не само пејзажот, туку и духот на луѓето кои остануваат и покрај сè.
(Bizlife)
(фото: Wikimedia)
