Една нова студија ја истражува можноста за користење дијамантски наночестички за стратосферска аеросол инјекција (SAI) за борба против глобалното затоплување. Истражувањето, предводено од климатскиот научник Сандро Ватиони од Швајцарскиот федерален институт за технологија во Цирих (ETH Цирих), пресмета дека овие честички, вредни стотици трилиони долари, би можеле да помогнат во ладењето на планетата. Идејата е да се рефлектира сончевата светлина од Земјата, слично на тоа како вулканските емисии историски влијаеле на климата на нашата планета.
Иако SAI не е првото решение што треба да се разгледа, бидејќи намалувањето на емисијата на стакленичките гасови останува најостварлива опција, студијата на Ватиони нуди увид во можните одговори во најлош случај. Неговиот тим тестираше седум различни материјали, вклучувајќи сулфур диоксид, дијамант, титаниум диоксид, алуминиум, калцит и силициум карбид, за да ја одреди нивната ефикасност во рефлектирањето на сончевата светлина.
Историски гледано, сулфур диоксидот (SO2) е популарен кандидат за геоинженеринг поради неговата улога во природното климатско ладење. Но, како што истакнува истражувањето на Ватиони, сулфур диоксидот има значителни недостатоци, како што се оштетување на озонската обвивка и создавање кисели дождови. Иако испуштањето на десетици милиони тони гас во атмосферата повеќе од веројатно би ја намалило просечната глобална температура за неколку степени, можеби нема да ни се допаѓаат несаканите ефекти, според авторите на студијата, објавена во списанието Geophysical Research Letters.
Моделите на научниците го земаа предвид однесувањето на честичките, апсорпцијата на топлина и атмосферските реакции. Еден проблем со многу честички е нивната тенденција да се таложат премногу брзо, што ги прави неефикасни. Други, како сулфурот, можат да ја заробат топлината, загревајќи ја стратосферата и менувајќи ги воздушните струи. Сепак, дијамантските наночестички се покажаа како најдобра опција поради нивната стабилност, недостаток на реактивност и способноста да останат доволно долго суспендирани во атмосферата за ефективно ладење.
Додека сулфурот останува најевтината опција, со околу 250 долари по мегатон, дијамантите, иако подобро прилагодени за оваа задача, би чинеле астрономски 600.000 долари за мегатон. Тој трошок може да порасне во десетици или стотици трилиони долари. Студијата ги признава овие повеќе од значајни финансиски и практични предизвици, заклучувајќи дека резултатите потврдуваат колку далеку сме од спроведувањето на SAI како решение за глобалното затоплување.
(Science Alert)
(фото: Needpix)
