Единствените податоци што ги имаме денес за планетата Уран и нејзините 5 месечини се резултат на истражувањето направено од сондата Voyager 2 уште во 1986 година. Мисијата на Voyager потоа најде необичности. Радијационите појаси на планетата, односно областите на наелектризирани честички заробени на линиите на магнетното поле, биле неверојатно интензивни, веднаш зад Јупитер, додека од друга страна, остатокот од магнетосферата на Уран бил речиси празен од плазма (јонизиран гас), што значи дека имало нема видлив извор на наелектризирани честички кои би ги нахраниле овие појаси.
Поради неговата речиси празна магнетосфера, се сметаше дека петте месечини на Уран се инертни мртви светови без постојана активност, но тие податоци можеби се резултат на невообичаено силна сончева бура што се случила додека леталото ја посетило планетата, се вели во нова студија која ја направија истражувачи од Универзитетскиот колеџ Лондон.
Студијата објавена во списанието Nature Astronomy покажа дека „ураганот“ на екстремно сончево време во моментот на прелетувањето веројатно го скршил магнетниот меур на планетата, истиснувајќи ја плазмата од него и ги засилил појасите за зрачење со вбризгување на електрони во нив.
Новите наоди сугерираат дека месечините на Уран можеби се геолошки активни и во комбинација со други неодамнешни откритија, значи дека можеби имаат океани.
Коавторот на студијата, д-р Вилијам Дан од Одделот за физика и астрономија на Универзитетскиот колеџ Лондон, вели: „Речиси се што знаеме за Уран се заснова на дводневното прелетување на Vоyager 2. Оваа нова студија покажува дека голем дел од бизарното однесување на планетата може да се објасни со скалата на космички временски настани што се случиле за време на таа посета. Сега знаеме уште помалку отколку што мислевме како би можел да изгледа еден типичен ден во системот на Уран и ни треба уште едно вселенско летало за вистински да го разбереме овој мистериозен, леден свет.
Водечкиот автор, д-р Џејми Јасински од Лабораторијата за млазен погон на НАСА (JPL), кој претходно беше со седиште во вселенската научна лабораторија Мулард на Универзитетскиот колеџ Лондон, вели: „Ако Voyager пристигнеше само неколку дена порано, ќе ја набљудуваше целосната различна магнетосфера на Уран. Вселенското летало го видело Уран под услови кои се случуваат само околу 4% од времето“.
Националните академии на Соединетите Американски Држави му дадоа приоритет на планетарниот систем како цел за идна мисија. Врз основа на нашите откритија за планети надвор од нашиот Сончев систем, планетите од типот на Уран се најчести во универзумот, што ни дава уште повеќе причини да се обидеме подобро да го разбереме системoт на Уран.
(NASA)
(фото: Deviant Art)
