Резервоарот со вода се наоѓа во близина на супермасивна црна дупка, оддалечена повеќе од 12 милијарди светлосни години од Земјата, што е 20 милијарди пати помасивно од нашето Сонце. Количината на вода во тој резервоар е неверојатна, дури 140 трилиони пати поголема од волуменот на сите океани на Земјата. Овој резервоар опкружува квазар наречен APM 08279+5255, кој емитира енергија еквивалентна на илјада трилиони сонца. Научниците велат дека ова е најоддалечениот и најголемиот резервоар со вода што некогаш бил пронајден во вселената.
Еден од тимовите што го проучуваат овој феномен е предводен од Мет Бредфорд од лабораторијата за млазен погон на НАСА во Калифорнија. Тој објаснува: „Околината околу овој квазар е единствена бидејќи произведува огромни количества вода. Ова е уште еден доказ дека водата е широко распространета во универзумот, дури и во нејзините најрани фази. Како што таа материја паѓа кон црната дупка, гасот и прашината се загреваат, создавајќи регион богат со молекули кои досега не биле откриени на толку големи растојанија.
Квазарите првпат биле откриени пред повеќе од 50 години, кога астрономите забележале екстремно светли објекти во далечните делови на универзумот. Иако изгледаат како ѕвезди, не се. Тие се наоѓаат во центрите на далечните галаксии и сјаат посилно од сите ѕвезди во тие галаксии заедно. Во нивните јадра има супермасивни црни дупки кои привлекувајќи гас и прашина, ја загреваат таа материја и ослободуваат огромни количества енергија. Таа енергија се шири низ сите бранови должини, правејќи ги квазарите еден од најсветлите и најенергичните феномени во универзумот. Квазарите, исто така, им даваат на астрономите увид во раниот универзум бидејќи на светлината што ја гледаме денес и биле потребни милијарди години за да стигне до нас. Тие ни помагаат да го разбереме формирањето на галаксиите, дистрибуцијата на материјата во универзумот и развојот на првите космички структури.
Водена пареа е откриена околу квазарот APM 08279+5255, кој се протега стотици светлосни години. Иако гасот е тенок во споредба со атмосферата на Земјата, тој е потопол и погуст од гасот во типичните галаксии. Неговата температура е околу минус 53 степени Целзиусови, а неговата густина е околу 300 трилиони пати помала од атмосферата на Земјата. Сепак, овој гас е пет пати потопол и стотици пати погуст од слични региони на Млечниот пат. Овие услови ја прават оваа област уникатно откритие.
Присуството на водена пареа, исто така, покажува дека квазарот емитува доволно зрачење за да го задржи гасот околу него релативно топол. Покрај водата, астрономите пронајдоа и молекули како јаглерод моноксид, што укажува на изобилство на материјал што може да ја нахрани црната дупка додека расте. Научниците проценуваат дека има доволно гас за црната дупка да ја зголеми својата маса за шест пати. Сепак, дел од тој гас може да се претвори во нови ѕвезди, додека друг дел може да биде исфрлен во вселената. Сето тоа дава важни сознанија за условите што преовладувале во раниот универзум.
Откривањето на водата во овој далечен квазар покажува како основните градежни блокови на животот, како водата, постојат во огромни временски и просторни размери. Водата е од суштинско значење за животот каков што го знаеме, а нејзиното присуство пред милијарди години сугерира дека условите за живот постоеле во најраните фази на универзумот. Исто така, водата игра важна улога во формирањето на ѕвезди и галаксии. Кога гасните облаци се ладат, водата им помага да се срушат, а со тоа го поттикнува формирањето на нови ѕвезди. Ова откритие на вода далеку во минатото им дава на астрономите нови сознанија за еволуцијата на галаксиите и развојот на универзумот.
(Bizlife)
(фото: Freepik)
