Летечкиот робот е со дијаметар помал од 1 сантиметар и е опремен со два ситни магнети. Примената на надворешно магнетно поле предизвикува роботот да се врти, генерирајќи доволно кревање за да му помогне на роботот да лета. Како бумбар што лета од цвет на цвет, новиот летачки робот инспириран од инсекти, може да лебди, да ја менува траекторијата, па дури и да погодува мали цели. Уредот тежи само 21 милиграм, што го прави најмалиот безжичен робот во светот способен за контролиран лет.
„Пчелите покажуваат извонредни воздухопловни способности, како што се навигација, лебдење и опрашување, кои вештачките летачки роботи од сличен размер не успеваат да ги направат. Овој летачки робот може безжично да се контролира за да се приближи и да погоди одредена цел, имитирајќи го механизмот на опрашување додека пчелата собира нектар и лета“, вели професорот Ливеи Лин од Беркли.
Студијата за роботот беше објавена на 28 март во списанието Science Advances.
За робот да лета, тој мора да биде опремен со извор на енергија, како батерија, и електроника за контрола на летот, што може да биде предизвик да се интегрираат во многу мали, лесни уреди. За да го надминат овој проблем, Лин и тимот од Беркли користеле надворешно магнетно поле за да го напојуваат уредот и да ја контролираат патеката на летот.
Роботот е обликуван како мал пропелер и вклучува два мали магнети. Под влијание на надворешното магнетно поле, овие магнети се привлекуваат и се одбиваат, предизвикувајќи пропелерот да се врти и да генерира доволно подигање за да го подигне роботот од земјата. Патеката на летот на роботот може прецизно да се контролира со модулирање на јачината на магнетното поле.
„Малите летачки роботи се корисни за истражување на мали шуплини и други комплицирани средини. Ова може да се користи за вештачко опрашување или проверка на мали простори, како внатрешноста на цевки“, вели првиот автор на студијата, Фанпинг Суи.
Моментално роботот е способен само за пасивен лет. Ова значи дека, за разлика од авионите или понапредните беспилотни летала, тој нема сензори за откривање на моменталната позиција или траекторија и не може да ги прилагоди своите движења во реално време. Така, додека роботот е способен за прецизни патеки на летот, ненадејната промена во околината – како што е силен ветер – може да го отфрли од курсот.
„Во иднина ќе се обидеме да додадеме активна контрола, што ќе ни овозможи да го промениме ставот и позицијата на роботот во реално време“, рече Веи Јуе, коавтор на студијата и дипломиран студент во лабораторијата Ливеи Лин.
Ракувањето со роботот бара и силно магнетно поле обезбедено од калем од електромагнетно поле. Сепак, понатамошното минијатуризирање на роботот со дијаметар помал од 1 мм – приближно со големина на комарец – може да го направи доволно лесен за да биде контролиран од многу послаби магнетни полиња, како што се оние што ги обезбедуваат радиобрановите.
(Techxsplore)
(фото: Berkely)
