Напорите за ограничување на емисиите на јаглерод од градежната индустрија, особено оние предизвикани од производството на бетон, ги поттикнуваат научниците да бараат одржливи алтернативи. Еден ветувачки пат во оваа смисла е развојот на модифицирани живи материјали, т.е. супстанции израснати од живи клетки со потенцијал за самозаздравување или прилагодување кон животната средина.
Д-р Челзи Хеверан од Државниот универзитет во Монтана во САД предводеше тим кој истражуваше дали мицелиумот од печурки може да послужи како биолошко скеле за производство на такви материјали. Тие одгледувале неуроспора краса, вообичаена габа, за да формираат мицелијарна мрежа. Ова скеле потоа било засеано со споросаркина пастеурил, бактерија позната по депонирањето на калциум карбонат, минерал кој се наоѓа во коралите, коските и школките, кога ја метаболизира уреата.
Материјалот е неверојатно силен и цврст со оглед на тоа колку е лесен, вели Хеверан, објаснувајќи дека истражувањето се засновало на архитектурата на коските како природен нацрт. За разлика од претходните живи материјали одгледувани во лабораторија, кои преживеале само неколку дена, создавањето на американските научници останало остварливо повеќе од еден месец.
„Возбудени сме поради нашите резултати и со нетрпение очекуваме да дизајнираме посложени и поголеми структури“, изјави Хеверан за New Scientist. Истражувањето, објавено во списанието Cell Reports Physical Science, ја отвора вратата за материјали кои сами се поправаат, чувствителни и еколошки.
Доколку нивното производство се зголеми на индустриско ниво, овие материјали би можеле да ја намалат зависноста од бетон, да заштедат милиони евра и значително да ги намалат емисиите на CO2.
(New Scientist)
(фото: Pixabay)
