Медицинскиот центар Сидарс-Синај, кој се наоѓа во Лос Анџелес, направи голем пробив во поправката на оштетената ДНК, што би можело да доведе до нови револуционерни терапии за голем број состојби и болести.
Истражувачите прво развија техника за изолирање на прогениторни клетки од срцето. Овие клетки, слични на матичните клетки, можат да формираат ново здраво ткиво, но на поцелен начин. Со други зборови, овие клетки земени од срцето можат да помогнат во обновувањето на функцијата на органот.
Тимот работел две децении за да ја открие содржината и функцијата на егзозомите, кои носат молекули на ДНК, РНК и протеински молекули помеѓу клетките и можат да го поправат и регенерираат оштетеното ткиво.
Со секвенционирање на материјалот од егзозомска РНК, тие конечно застанале на една молекула што се издвојувала од останатите. Фокусирајќи се на оваа единствена молекула на РНК, студиите врз животни ја потврдиле хипотезата на истражувачите дека таа игра клучна улога во олеснувањето на поправката на ткивата.
Сега научниците конечно ја произведоа оваа природно појавена молекула на РНК во лабораторија, синтетички лек познат како TY1.
TY1 ја има структурата на постојните РНК лекови и работи како неговата природна верзија, подобрувајќи ја активноста на генот Trex1, што ја зголемува активноста на имуните клетки кои се собираат околу оштетената ДНК и ги отстрануваат остатоците, овозможувајќи поправка и регенерација. Овој процес е клучен по срцев удар за да се намалат клеточните лузни што остануваат од настанот.
Студиите покажаа дека оштетувањето на ДНК игра клучна улога во развојот на срцева слабост поради преоптоварување со притисок, дилатациона кардиомиопатија и срцеви заболувања поврзани со возраста, а ова оштетување на миокардијалното ткиво е голем фактор во тоа колку добро некој се опоравува од срцев удар.
Во основа, колку помалку штета имате, толку е подобра вашата долгорочна прогноза. Зајакнувањето на клеточниот „тим за опоравување“ со овој нов експериментален лек ја зголемува способноста на телото да се поправи.
„Со подобрување на поправката на ДНК, можеме да го излечиме оштетувањето на ткивото што се јавува за време на срцев удар“, рече еден од учесниците во оваа студија, Ахмед Ибрахим. „Особено сме возбудени бидејќи TY1 делува и во други состојби, вклучувајќи автоимуни болести кои предизвикуваат телото погрешно да напаѓа здраво ткиво. Ова е сосема нов механизам за заздравување на ткивата, отворајќи нови можности за различни нарушувања.“
По животинските модели, TY1 следно ќе се проучува во клиничко испитување. Доколку лекот делува како што се очекува кај луѓето, тоа ќе го отвори патот за нова класа на терапија што може да помогне во ублажување на широк спектар на клеточни оштетувања предизвикани и од ненадејни несакани настани и од хронични воспалителни состојби.
Студијата е објавена во списанието Science Translational Medicine.
(Vidi.hr)
