Научниците од Универзитетот во Јута во САД открија дека скромна габа од почвата еден ден би можела да им помогне на луѓето да лекуваат рани. Иако габите се најпознати по разградувањето на органската материја, научниците открија дека габата маркуандомицес марканди создава природен хидрогел чии структури се слични на оние што се наоѓаат во кожата, ‘рскавицата и мускулите. Нивните наоди, објавени во The Journal of The Minerals, Metals & Materials Society, укажуваат на можнос6та за создавање „живи“ биоматеријали.
Хидрогелите се сметаат за ветувачка алтернатива за апликации во регенерација и инженерство на ткива, скелиња за клеточни култури, биореактори и носиви уреди, благодарение на нивната способност да ги имитираат вискоеластичните својства на меките ткива, објаснува Атул Агравал, инженер на Универзитетот во Јута и главен автор на студијата, во статија објавена на веб-страницата на Универзитетот во Јута.
За разлика од претходните кандидати за габи, M. marquandii разви густи, повеќеслојни хидрогели кои, кога се одгледуваат во метод на стационарна течна ферментација, можат да задржат околу 83 проценти од водата. Овие слоеви покажаа различен степен на порозност, околу 40 проценти на врвот и наизменични слоеви од 90 и 70 проценти подолу, во зависност од тоа како габата се ширела во хранливиот медиум
Како што растат напред, тие поставуваат овие попречни ѕидови кои потоа ја делат многу долгата нишка на многу индивидуални клетки. Тие растат бесконечно сè додека има доволно хранливи материи… има многу што можеме да научиме од овие однесувања што сè уште не се целосно истражени, вели Брин Дентингер, миколог во Природонаучниот музеј во Јута.
Овој вид бил особено способен да расте големи, цврсти мицелијални слоеви, што е она што нè интересира. Мицелиумот е направен претежно од биополимер хитин, супстанца слична на онаа што се наоѓа во школките на инсектите и егзоскелетите. Тој е биокомпатибилен, но исто така е многу сунѓерест, додава Стивен Нејлвеј, инженер за материјали на Универзитетот во Јута.
Нејлвеј забележува дека ваквите структури би можеле да послужат како шаблони за биомедицински апликации или да минерализираат во коскени скелиња. Но, и покрај потенцијалот, научниците предупредуваат дека биокомпатибилноста на M. marquandii со човечкото ткиво треба темелно да се тестира.
Според нашите сознанија, ова е прв извештај за мицелијален вид кој постигнал такви хидрогелови својства под услови на раст под вода, што го става M. marquandii меѓу новите и ветувачки материјали за биомедицински апликации, заклучуваат авторите на студијата.
(Zimo)
