Сепак, Турција се откажа од својата намера да ги принуди рестораните што служат донер во Европската Унија да се придржуваат до строгите прописи за подготовка на ова јадење. Намерата на оваа земја беше да ја воведе етикетата „Гарантиран традиционален специјалитет“, а доколку успееше во тоа, ќе воведеше ограничувања во однос на состојките што се користат за подготовка на донер. Ова особено би влијаело на германската индустрија за ќебапи, бидејќи во Германија оваа индустрија е сосема поинаква отколку во Турција.
Службениците во Турција сметаат дека донерот треба да се третира како нивно национално јадење, кое се проширило низ Европа со миграцијата на турското население. Од друга страна, властите во Германија веруваат дека донерот станал дел од нивната национална кујна.
Тоа е јадење од 16 век, а според Меѓународната федерација за донери (Udofed) со седиште во Турција, неговото име е поврзано со начинот на кој се подготвува. Оваа федерација побара од Европската Унија да воспостави унифицирани прописи за донаторот, од кои некои требаше да бидат:
- Месото да може да биде од крава стара повеќе од 16 месеци, јагнешко старо најмалку шест месеци и пилешки батаци и гради;
- – Телешко и мисиркино месо не смее да се користи;
- Месото да се сече на парчиња со дебелина од три до пет милиметри;
– Дека мора да се користи специфичен вид нож, како и маринада.
Во Германија, телешкото месо, сосот и зеленчукот често се користат за подготовка на донер, а зеленчукот вклучува црвена зелка, кисели краставички и црвен кромид. Се смета за европска верзија на турскиот донер. Турскиот „Удофед“ не се консултираше со германската индустрија за ќебапи, која реагираше со поддршка на владата, при воспоставувањето прописи за подготовка на донер низ цела Европа.
Министерството за храна и земјоделство на Германија минатата година изјави за Би-Би-Си дека ги примиле турските барања со чудење. Поранешниот германски министер за храна и земјоделство, Џем Оздемир, кој е од турско потекло, рече дека секој треба да одлучи како да го подготви донерот и дека нема потреба од регулативи од Анкара.
„Донерот ѝ припаѓа на Германија“, рече Оздемир.
Доколку Турците успееа во својата намера, тоа ќе влијаеше на оваа индустрија низ целиот Стар континент, на кој доминира турската дијаспора. Само во Германија има повеќе од 1,5 милиони Турци и речиси исто толку луѓе од турско потекло.
Според податоците на Здружението на турски производители на донер во Европа (ATDID), во оваа индустрија се вработени 60 илјади луѓе и тие произведуваат 400 тони донер дневно. Годишната продажба изнесува 3,5 милијарди евра низ Стариот континент, од кои 2,4 милијарди евра се во Германија, пишува Би-Би-Си.
(Index.hr)
Фото – Flickr
