Научници неодамна направија голем напредок во развојот на метал кој може да лебди на вода, што е во спротивност на сегашното разбирање на густината на материјалот. Оваа иновација отвора нови можности во области како што се поморскиот транспорт, роботиката, заштитата на животната средина и автономните машини.
Клучот за оваа технологија е процес во кој површината на металот се обработува на микро и нано ниво за да се одбие водата. Слично на начинот на кој лисјата од лотос остануваат суви, обработената површина на овој начин го заробува воздухот и создава аеродинамична сила, која му овозможува на металот да остане на површината на водата.
Обичните метали тонат бидејќи нивната густина е поголема од густината на водата. Сепак, благодарение на комбинацијата на специфична микроструктура и заробен воздух, вкупната ефективна густина на металот може да биде помала од онаа на водата, што му овозможува да лебди. Претходните обиди да се постигне ова често наидуваа на технички ограничувања, но неодамнешните истражувања успешно ги надминаа.
Потенцијалните примени на овој материјал се огромни. Бродовите направени од пловечки метали би биле значително полесни, што би ја зголемило ефикасноста на горивото и би ги намалило емисиите. Исто така, може да придонесе за безбедноста на бродот и да го намали ризикот од превртување.
Во областа на роботиката, лебдечките метали би можеле да овозможат развој на полесни и поагилни роботи за работа во водени средини. Таквите роботи може да се користат за следење на животната средина, спасувачки мисии и истражување во тешко достапни области.
Покрај технолошките и економските придобивки, оваа иновација има и силно симболично значење. Идејата за лебдечки метал често се наоѓа во научната фантастика. Сега, границата помеѓу фикцијата и реалноста станува се потенка. Научната фантастика, која со години ги инспирира инженерите и научниците, повторно послужи како визија за иднината.
Сепак, истражувачите сè уште се соочуваат со многу предизвици. Потребно е темелно да се испита долготрајната отпорност на материјалите во сурови морски услови, како и да се развијат методи за масовно и економично производство со одржување на квалитетот. Овие прашања бараат мултидисциплинарен пристап, вклучително и соработка на инженери, физичари, хемиски технолози и екологисти.
(MSN)
(фото: Deviant Art)
