- Рационализираниот дизајн треба да овозможи досег до 700 km2 (WLTP)
- Блиската соработка помеѓу програмерите и дизајнерите доведува до коефициент на отпор на воздухот (вредност Cd) од 0,23
- Фино подесување во компјутерски симулации и во воздушен тунел
ID.7 е првиот електричен модел од Volkswagen за високата средна класа. Со досег до 700 километри (WLTP), оваа лимузина на Volkswagen е шампион во ефикасноста. Покрај погонот од новата генерација, софистицираната аеродинамика придонесува за долгите дострели на ID.7. Аеродинамичната поволна основна форма, нискиот коефициент на отпор (вредност Cd) од 0,23 и челната површина од 2,46 квадратни метри се резултат на блиската соработка помеѓу секторите за дизајн и развој.
Кај лимузините како ID.7, обликот на каросеријата сочинува околу 50 проценти од вредноста на Cd. Тркалата и гумите влијаат околу 30 отсто, подот 10 отсто, а функционалните отвори низ кои струи воздухот до радијаторите во предниот дел на возилото, на пример, исто така 10 отсто. Фактот дека новиот ID.7 е нај аеродинамичниот ID. модел досега може да се види на прв поглед кога се гледа силуетата на возилото, кое е долго речиси пет метри. Дизајнерот на Volkswagen, Даниел Шарфшверд, вели: „При дизајнирањето на ID.7, имаше поголем фокус на аеродинамиката отколку на било кој друг модел. Ова може да се види во нискиот преден дел, фината транзиција на хаубата и брзото ветробранско стакло. Формата на кровот, слична на купе и заострениот заден дел се исто така дизајнирани за идеални аеродинамични перформанси“.
Уште во раните фази на развојот на производот, интензивно се работеше на надворешниот дизајн, како и на подвозјето, тркалата и други фини детали. Предуслов за оптимални резултати е тесната соработка помеѓу програмерите и дизајнерите. Стефан Лансман, проектен инженер одговорен за аеродинамиката на ID.7: „Ние се стремиме кон идеални решенија во итеративен процес, кој вклучува редовни консултации помеѓу одделите за развој и дизајн. Тука има многу мали чекори кои на крајот се исплатат. Бројни компјутерски симулации за пресметка на протокот на воздух се надополнети со тестови во воздушен тунел, како дел од овој процес.
Аеродинамичните сили на ID.7
ID.7 има речиси целосно затворено подвозје. Ова е дополнето со ново развиените спојлери на тркалата кај предните тркала. Тие го водат воздухот по тркалата под возилото со минимална турбуленција. Воздушните завеси на страните на предниот браник го насочуваат воздухот околу предниот дел на возилото со минимална загуба. Разгорените странични прагови го спречуваат протокот на воздухот во долниот дел од каросеријата и ги штитат задните гуми од воздух што струи кон нив. Дополнително, малите спојлери и панелите за обложување ги водат протокот на воздух на долната страна.
„Кај електричните возила, тркалата имаат поголем придонес за добрата аеродинамика, и затоа особено се фокусиравме на нив“, вели Лансман. „При дизајнирањето на бандажите на тркалата, примарниот фокус беше на аеродинамиката, која исто така моравме да ја усогласиме со барањата за ладење на сопирачките“, објаснува експертот. „Бандажите кои произлегоа се позатворени и затоа имаат особено добри аеродинамични својства“. При дизајнирање на контурите на гумите се користеа и симулации на проток, што значеше дека веќе е можно да се оптимизираат варијанти со поповолни аеродинамични карактеристики за време на концептната фаза.
Други области исто така беа земени предвид во процесот на холистички аеродинамичен развој. Тука спаѓаат функционалните отвори на предниот дел, на пример, преку кои воздухот струи до радијаторите во предниот дел на возилото. Во ID.7, протокот на воздух активно се контролира со ролетна на радијаторот со цел да се намали отпорот. Електрично управуваната ролетна се отвора само кога е потребно насочено ладење на енергетските единици и батеријата. Назад, аеродинамичната ефикасност е обезбедена со идеално обликуваната задна врата и дизајнот на дифузерот и страничните разделни рабови.
Од компјутер до воздушен тунел
Почетниот фокус е на компјутерски симулации. „Работата се одвива практично само во првата година од развојот, со ажурирања на секои две недели“, вели Лансман. Дизајнерскиот тим обезбедува податоци CAD (Computer-Aided Design). Неколку илјади процесори потоа ги пресметуваат вредностите на протокот на воздух, исто така и за бројни детали како што се рачките на вратите со слеана форма и аеродинамично дизајнираните ретровизори на ID.7. „Ние влегуваме во воздушниот тунел само кога дизајнот е стабилен. Тоа може да потрае една и пол година од почетокот на развојот“, вели развојниот инженер.
Тимот користеше модели од глина Volkswagen во оригиналната големина на ID.7 во воздушниот тунел. Новите наоди се имплементирани на моделот со помош на фреза со милиметарска прецизност – на пример, во случај на промени на задниот дел и на рабовите за одвојување. Со помош на прототипните делови од 3Д печатачот, тимот на Стефан Лансман тестираше бројни варијанти – исто така, на пример, за надворешните ретровизори со аеродинамичен облик. На ID.7, овој процес им овозможи да ги оптимизираат горните и долните делови на куќиштето и основата на ретровизорот за да постигнат помал коефициент на отпор со извонредни аеродинамични својства. Резултатот од оваа детална работа е Cd вредност од 0,23, најдобриот коефициент на отпор на воздухот од целото Volkswagen ID. семејство.
Martin Meiners 
