Научниците работат на метод што истовремено би го решил проблемот со нуклеарниот отпад и би произведувал чиста енергија
Проблемот со нуклеарниот отпад ги мачи сите земји во светот каде што се создава. Во повеќето случаи нуклеарниот отпад се складира во специјални буриња, а потоа се складира во подземни резервоари.
Сепак, ова всушност не е трајно решение за отстранување на отпадот. Затоа, научниците со години се обидуваат да откријат како да го рециклираат нуклеарниот отпад или да го претворат во нешто помалку опасно.
И се чини дека научниците во САД се на вистинскиот пат. Имено, тие развиваат метод за рециклирање на нуклеарен отпад што би произведувал тритиум, ретка верзија на водород што служи како едно од главните горива во нуклеарната фузија.
Нуклеарната фузија е процес во кој два атоми се комбинираат за да ослободат топлина што може да ги движи генераторите, кои потоа произведуваат електрична енергија речиси без емисии. Целиот процес, за разлика од нуклеарната фисија, што се користи во нуклеарните централи, произведува многу малку радиоактивен отпад.
Деутериумот и тритиумот се потребни за создавање нуклеарна фузија. Додека деутериумот е лесно достапен, тритиумот не е. Неговата моментална цена е околу 33 милиони долари за килограм.
Тритиумот природно се наоѓа во горната атмосфера, но за да се користи во фузија, треба да се преработи. Светот моментално има залихи од само 25 килограми, што е доволно за да се напојуваат повеќе од половина милион домови за шест месеци. Но, тоа не е доволно за целиот свет.
Доколку американските научници можат да извлечат тритиум од нуклеарен отпад, тоа би ја зголемило достапноста на тритиум и би овозможило побрз развој на технологијата за нуклеарна фузија.
Научниците го тестирале својот потенцијален метод во компјутерски симулации. Симулираните потенцијални реактори на тритиум користеле забрзувач на честички за да предизвикаат реакции на фисија на атомите во нуклеарниот отпад.
Симулацијата покажа дека функцијата на забрзувачот би овозможила вклучување или исклучување на реакциите, овозможувајќи подобра и побезбедна контрола на самиот процес.
Таквиот систем, во теорија, би работел на 1 GW енергија и би можел да произведе околу два килограми тритиум годишно, што е повеќе од 10 пати повеќе тритиум од фузиски реактор со иста моќност.
Сега е на научниците да пресметаат колку би чинело сето тоа и во кој момент би можело да стане профитабилно.
Имено, низ целиот свет се води трка за изградба на првата нуклеарна централа за фузија. Хрватска исто така учествува во еден таков проект. Доколку овој дизајн на американски научници се покаже како профитабилен, би можел да обезбеди енергија за идните фузиски реактори и со тоа да го олесни преминот кон почисти извори на енергија, а во исто време да го намали проблемот со нуклеарниот отпад што се создава во нуклеарните централи, но и на други места (на пр. болници).
(Eurekalert)
