Колосален отвор во Сончевата атмосфера, кој е поголем од дијаметарот на планетата Јупитер, емитува силен соларен ветар кој каскадно поминува низ Сончевиот систем. Познат како колосална дупка, тој отвор неодамна се сврте кон Земјата, а тоа резултираше со слаб соларни бура.
За појавата на овие дупки придонесува течната турбулентна соларна активност, како што се приближуваме до соларниот максимум..
Сонцето поминува низ циклични фази на засилена активност, кои се карактеризираат со сончеви пеги, соларни факели, исфрлање на коронарна маса и коронални дупки. Таа динамика го достигнува врвот во текот на соларниот максимум, пред да се спушти на соларен минимум, фаза која е одбележана со намалена активност и релативен мир.
Ова циклични однесување тесно е поврзано со Сончевите магнетни циклуси,каде што магнетното поле поминува низ промени на поларитетот во текот на соларниот максимум, кој се очекува во 2024 година.
Короналните дупки се експанзиони подрачја во кои се отвора магнетното поле и му дозволува на соларниот ветар да излезе кон остатокот од Сончевиот систем.
Кога на почетокот на месецов дупката се сврте кон Земјата, се појави соларен ветар, кој САД го класифицираа како соларна бура ниво G1 до G2 и влијаеше на нашата планета во текот на два дена. Иако стануваше збор за мали соларни бури, тие можат да предизвикаат пречки во електричните мрежи, сателитските операции, радиокомуникациите и навигациските системи.
Честичките од соларниот ветар се судираат со земјината магнетосфера и создаваат аурален сјај во интеракција со атмосферските честички. Иако моменталниот соларен циклус ги надмина очекувањата во поглед на интензитетот, САД прогнозираат најголем број на сончеви пеги до 173, што е под просекот од 179 и значително помалку од искорискиот рекорд во 1958 година – 285 Сончеви пеги.
(Science Alert)
(фото: Pxhere)
