Заканата што ја претставуваат астероидите за Земјата е реална и секогаш присутна, а научниците долго време се прашуваа што можат да направат за да ја заштитат планетата од катастрофален судир. Чекор кон решение направија научници во лабораторија во САД. Во нивната лабораторија е спроведен нов експеримент со цел да се тестира изводливоста на користењето нуклеарно оружје против астероиди.
„За повеќето луѓе заканата од астероиди изгледа далеку, додека нашата планета е погодена од мали астероиди секој ден. Ние ги нарекуваме ѕвезди кои паѓаат. Сепак, не сакаме да чекаме да се појави голем астероид за да го бараме правилен метод да се оттргне од Земјата“, рече физичарот Нејтан Мур.
Научниците истакнаа дека нуклеарната одбрана на планетата може да биде многу ефикасна против поголемите астероиди, особено во ограничено време на реакција. Наместо физички да го „убие“ астероидот, како во сценариото Армагедон, оваа техника вклучува детонирање нуклеарни експлозии на безбедно растојание од него.
Мур и неговите колеги експериментирале со „З машината“, која се смета за најмоќниот генератор на импулсна енергија во светот. Ова им овозможило да видат како синтетичките астероиди реагираат на ненадејни удари.
Интересно е тоа што за време на експериментите тие накратко се спротивставиле на ефектите на гравитацијата со цел подобро да го реплицираат слободното лебдечко движење на астероидот.
Експлозијата уништува дел од астероидот, создавајќи огромна сила што го оттргнува од курсот. Ова е во согласност со Третиот закон за движење на Њутн, кој вели дека секое дејство има еднаква и спротивна реакција.
Експериментите вклучуваче изложување на симулиран астероиден материјал на моќни импулси на Х-зраци, кои ја уништиле потпорната структура и брзо испарувале површината. Ова довело до насилно исфрлање на материјалот.
Во експериментот, научниците ставиле мала количина на материјал сличен на астероид во комора каде што може да се постигнат екстремно високи температури. Материјалот се држел на место со многу тенок слој, кој испарувал кога машината се активирала. Ова му овозможило на материјалот да лебди слободно без влијание на гравитацијата.
„Тоа беше иновативна идеја. „Лажен“ астероид беше поставен во вселената. За пад од еден нанометар можеме да ја игнорираме гравитацијата на Земјата 20 милионити делови од секундата, додека Z произведува рендгенски зраци, кои поминуваат над површината на „лажниот“ астероид 12, 5 милиметри, што е околу ширината на еден прст“ додава Мур.
Научниците тврдат дека овој метод може да биде ефикасен за астероиди со ширина од 4 километри, но можно е да се отфрлат уште поголеми астероиди доколку има доволно време за подготовка.
Астероидот што ги уби диносаурусите пред околу 66 милиони години беше огромен, а неговата ширина беше околу 10 километри. Сепак, дури и многу помали астероиди можат да предизвикаат значителна штета, како што докажа метеорот Чељабинск кога повреди повеќе од 1.200 луѓе во Русија.
(Klix.ba)
(фото: Flickr)
