Со поефикасен метод за вештачко опрашување, фармерите во иднина би можеле да одгледуваат овошје и зеленчук во поголеми количини, зголемувајќи ги приносите додека ублажуваат некои од штетните влијанија на земјоделството врз животната средина.
За да помогнат оваа идеја да стане реалност, истражувачи од МИТ развиваат роботски инсекти, кои еден ден би можеле да вршат прецизно опрашување. Сепак, дури и најдобрите роботи со големина на инсекти не можат да одговараат на природните опрашувачи како пчелите кога станува збор за издржливост, брзина и маневрирање.
Инспирирани од анатомијата на овие природни опрашувачи, истражувачите ги ревидираа нивните дизајни за да произведат ситни, воздушни роботи, кои се многу поагилни и издржливи од претходните верзии. Новите ботови можат да лебдат околу 1.000 секунди, што е повеќе од 100 пати подолго од претходно прикажаното. Роботскиот инсект, кој тежи помалку од спојка за хартија, може да лета значително побрзо од слични роботи додека изведува акробатски маневри како што се двојно вртење во воздух.
Обновениот робот е дизајниран да ја зголеми прецизноста и агилноста на летот додека го минимизира механичкиот стрес при преклопување на вештачките крила, овозможувајќи побрзи маневри, зголемена издржливост и подолг животен век. Новиот дизајн има и доволно слободен простор за роботот да носи мали батерии или сензори, што би му овозможило независно летање надвор од лабораторијата.
Претходните верзии на роботскиот инсект беа составени од четири идентични единици, секоја со две крила, споени заедно во правоаголен уред. Овој дизајн доведе до деградација на перформансите делумно предизвикана од распоредот на крилата, кои би дувале воздух еден во друг при мавтање, намалувајќи го подигањето што може да го генерираат.
Новиот дизајн го преполовува роботот. Секоја од четирите идентични единици сега има по едно крило насочено подалеку од центарот на роботот, стабилизирајќи ги крилата и зголемувајќи ја нивната сила на подигање. Со половина од крилата, овој дизајн исто така ослободува простор за роботот да носи електроника.
Покрај тоа, истражувачите создадоа посложени преноси кои ги поврзуваат крилата со вештачките мускули, кои ги размавтуваат. Движењата на крилата на роботот се напојуваат со вештачки мускули направени од слоеви на еластомер сместени меѓу две многу тенки електроди од јаглеродна наноцевка, а потоа се тркалаат во цилиндар. Активаторите брзо се компресираат и се растегнуваат, генерирајќи механичка сила што ги замавнува крилата.
Во претходните дизајни кога движењата на активаторот ги достигнале екстремно високите фреквенции потребни за летот, уредите честопати почнале да се виткаат. Ова ја намалува силата и ефикасноста на роботот. Новите менувачи го спречуваат ова движење на свиткување и извртување, што го намалува оптоварувањето на вештачките мускули и им овозможува да применат поголема сила за да ги размрдаат крилата.
Новите роботи инсекти, исто така, постигнуваат просечна брзина од 35 сантиметри во секунда додека вршат ротации на телото и двојно превртување. Научниците сега сакаат да видат до каде можат да го доведат овој нов дизајн, со цел да постигнат лет од повеќе од 10.000 секунди.
Тие исто така сакаат да ја подобрат прецизноста на роботите за да можат да слетаат и да полетаат од центарот на цветот. На долг рок, истражувачите се надеваат дека ќе инсталираат мали батерии и сензори на воздушни роботи за да можат да летаат и да се движат надвор од лабораторијата.
(Vidi.hr)
(фото: Pikist)
