Трката кон Месечината повеќе не е само прашање на слетување и поставување знаме, туку на изградба на трајна инфраструктура. Откако Кина во април објави дека ќе изгради нуклеарна централа на Месечината најдоцна до 2035 година, за да ја поддржи својата меѓународна истражувачка станица, САД одговорија во август со идејата да имаат свој реактор во функција до 2030 година.
НАСА и Министерството за енергетика на САД со години развиваат мали нуклеарни системи за напојување на лунарните бази, рударските операции и долгорочните човечки живеалишта.
Правната основа за користење на нуклеарна енергија во вселената постои. Резолуцијата на ОН од 1992 година признава дека нуклеарните извори може да бидат неопходни кога сончевата енергија е недоволна, а меѓународното право не ја забранува нивната мирна употреба на Месечината.
Сепак, првата земја што ќе изгради таква инфраструктура може да постави неформални правила на однесување и да влијае на идните толкувања на законот. Според Договорот за вселената од 1967 година, секој има право слободно да ја истражува Месечината, но државите мора да се придржуваат до одредбите што бараат разгледување на интересите на другите и претходна консултација пред посета на инсталациите на други земји.
Изградбата на реактор не е територијална претензија, туку начин за добивање стратешка позиција, особено во региони богати со ресурси како што е јужниот пол на Месечината, каде што трајно засенчените кратери содржат мраз што би можел да се користи за производство на гориво и поддршка на живот.
Нуклеарната енергија е особено важна затоа што Месечината има 14-дневни периоди на темнина, а некои делови никогаш не добиваат сончева светлина, што ги прави соларните панели неефикасни. Мал реактор би можел да напојува централи, возила, 3Д печатачи и системи за поддршка на живот во текот на една деценија, а слична технологија би можела да биде клучна за мисиите на Марс.
Експертите велат дека транспарентноста и меѓународната соработка сега се клучни. Доколку САД отворено ги споделат своите планови и се придржуваат до меѓународните протоколи, би можеле да ги водат другите земји кон безбедна и мирна употреба на нуклеарна енергија во вселената. Иднината на Месечината нема да зависи од бројот на поставени знамиња, туку од тоа кој и како ја гради инфраструктурата, бидејќи таа станува нова мерка за моќ во истражувањето на вселената.
(Live Mint)
