Не можеме да го видиме, а нема ни мирис ни вкус, но секој ден од небото над нас се спушта невидлива пластична магла. Тим од научници од Универзитетот Оукленд во Нов зеланд направи нова проценка на наорбаните честички микропластика во урбаните средини, а нивното истражување, кое е објавенов о списанието Environmental Science & Technology, покажа дека секојдневно во просек се наосбираат околу 5.000 честички микропластика по квадратен метар на крововите во Оукленд.
Со други зборови, се работи за запрашување со околу 74 тони микропластикана годишно ниво. Ако го ставиме во контекст кој полесно ќе го разбереме, тоа е еднакво на околу 3 милиони пластични шишиња. Овае многу поголема количина микропластика отколку што неодамна беше пресметано дека се слева во Лондон, Хмбург или Париз, кои се многу поголеми градови од Оукленд.
Студија од 2020 година проценила дека во просек само 771 честички микропластика паѓаат ма лвадратен метар од крововите во Лондон. Всушност, не постои стандардна методологија или протокол за идентификација на микропластиката во воздухот, а тоа значи дека секоја наулна студија се спроведува на малку поинаков начин. Бидеќи спосовноста да се мери микропластката се подобрува експертите забележуваат и многу повеќе честички кои се скриваат во воздухот омолу нас
Почетните истражувања на човечките бели дробови сугерираат дека микропластиката виркулира во нашиот дишен сим. Идните истражувања треба точно да измерат колку пластика вдишуваме и станува се појасно дека ова е битен начин на изложување, вели хемичарот Џоел Ринделауб од Универзитетот Оукленд.
РЕзултатите на студијата се базираат на 9-неделна студија на две места во Оукленд – едното било на крвоот на универзитетската зграда, а второто било на ограда во градот. Микропластката во воздухот била фатена со помош на лекови и стакленици.
Научниците од Нов Зеланд избориле остатоци од 8 различни видови пластика, кои се пренесуваат низ воздухот на ова место. Најпродуктивен бил полиетиленот, кој се користи во кесите и шишињата за различна стока. Шонатаму, поликарбонатот, кој се користи во заштитна опрема и медицински уреди, како и полиетилен-терефталат, кој се користи за амбалажа за храна и пијалаци.
Најголем дел од пластиката заловена во текот на експериментот била со големина од 10 и 50 микрометри. Најголем декл од нив биле пластични ффрагменти, а само 3% биле поголеми од 100 микрометри.
Научниците уште не знаат дали микропластиката од воздухот има влијание врз здравјето на луѓето, но колку се помали пластичните фрагменти или влакна, поголема е веројатноста дека ќе навлезе во човечките клетки преку системот за дишење.
(Science Alert)
(фото: Flickr)
