Меѓународен тим од научници лоцираше повеќе од 1.000 контејнери за нуклеарен отпад, кои беа фрлени во Северниот Атлантски Океан пред неколку децении. Според тоа, вкупно најмалку 200.000 контејнери биле фрлени во овие океански води до 1993 година, изјави портпаролот на францускиот истражувачки центар CNRS.
Во средината на јуни научниците отпловија од пристаништето Брест со бродот L’Atlantе за да го пребараат западниот Атлантик и за време на четиринеделна експедиција да пронајдат локации за нуклеарен отпад, како и да го утврдат влијанието врз екосистемот.
Различни земји фрлале нуклеарен отпад во овие води помеѓу 1950 и 1990 година. Длабочината на морето и оддалеченоста од копното и човековата активност се сметале за идеални услови за отстранување на индустриски и лабораториски отпад во област на Атлантикот каде што морското дно изгледало, ако ништо друго, геолошки стабилно.
Фрлањето нуклеарен отпад на море е забрането во 1993 година, но дотогаш најмалку 200.000 контејнери со отпад биле фрлени во водите на Северниот Атлантик, на длабочина помеѓу 3.000 и 5.000 метри.
Точната локација е сè уште непозната, состојбата на контејнерите е непозната и не е познато дали биле едноставно расфрлани наоколу или фрлени на куп. Тим од 21 член ја пребарува областа, за која се смета дека содржи половина од отпадот, а целта на истражувачите е да ги мапираат контејнерите и да земат примероци од водата, морското дно и морската фауна. Во оваа задача им помага автономното подводно возило UlyX, со 3D камера и сонарен систем.
Патрик Шардон, раководител на проектот за следење на местата за нуклеарен отпад во океанот (NODSSUM), верува дека радиоактивноста од поголемиот дел од отпадот ќе исчезне по 400 години. Контејнерите се дизајнирани да издржат притисок на таа длабочина, но не можат целосно да го спречат зрачењето што можело да протече во меѓувреме, рече Шардон.
(021)
(фото: Government News)
