Најновото истражување на НАСА повторно го привлече вниманието на светската научна заедница кон Јужноатлантската аномалија (SAA), огромна зона на ослабена магнетна заштита на Земјата што се протега над Јужниот Атлантик и делови од Јужна Америка. Овој феномен, кој овозможува опасното космичко зрачење да продира поблиску до површината на Земјата, сега се шири и претставува прилично сериозна закана за сателитите, астронаутите и технолошките системи на Земјата.
SAA е дел од внатрешниот Ван Аленов радијациски појас, каде што магнетното поле на Земјата губи сила и овозможува поголема концентрација на наелектризирани честички. Последиците можат да бидат дефекти на сателитската електроника, грешки во комуникациските системи, па дури и прекин на вселенските мисии. Научниците нагласуваат дека разбирањето и предвидувањето на однесувањето на оваа аномалија е клучно за иднината на вселенските програми.
Податоците на НАСА потврдуваат дека аномалијата не само што се одржува, туку и се шири, додека се движи кон запад. Овој тренд е поврзан со вековното слабеење на магнетното поле на Земјата, што предизвикува загриженост дека во иднина би можеле да се случат уште поголеми нарушувања.
Како што се зголемува областа на аномалијата, така се зголемува и ризикот за сателитите во орбитата – од навигациски и комуникациски системи до воени и истражувачки мисии. Ова, велат експертите, би можело да има домино ефект врз глобалната инфраструктура, вклучувајќи ги интернет-врските и електричните мрежи.
Иако потеклото на SAA сè уште не е сосема јасно, повеќето научници го поврзуваат со сложената динамика на надворешното јадро на Земјата, каде што движењето на стопено железо и никел генерира магнетно поле. Една водечка хипотеза укажува на огромна геолошка структура под Африка која веројатно влијае на протокот на материјал во јадрото и создава неправилности во магнетното поле на Земјата.
Потврдата на овие теории бара понатамошно истражување и напредни симулации, но сè укажува дека аномалијата не е привремен феномен, туку долгорочен предизвик.
Слабеењето на магнетниот штит на Земјата отвора врата за опасности како што се сончевите бури, кои би можеле да ги нарушат електричните мрежи, GPS системите и глобалните комуникации. НАСА и партнерите ја нагласуваат потребата од континуирано следење на аномалијата, развивање точни модели за предвидување и развивање заштитни протоколи за вселенски летала и сателити, пишува Sustainability Times.
Како што Јужноатлантската аномалија продолжува да расте, прашањето станува: дали човештвото ќе може доволно брзо и ефикасно да развие заштитни мерки за да ги одржи вселенските мисии и клучните технологии на Земјата безбедни?
(Benchmark)
(фото: Flickr)
