Нуклеарните централи, кои произведуваат околу 20% од целата електрична енергија произведена во САД, речиси и да немаат емисија на стакленички гасови. Сепак, овие системи генерираат радиоактивен отпад кој може да биде опасен за здравјето на луѓето и животната средина, а безбедното отстранување на овој отпад може да биде предизвик.
Користејќи комбинација од светлечки кристали, материјали со висока густина кои емитуваат светлина кога апсорбираат зрачење и соларни ќелии, тим предводен од истражувачи од Државниот универзитет во Охајо во САД покажа дека амбиенталното гама зрачење може да се собере за да се произведе доволно моќен електричен излез за напојување на микроелектрониката како што се микрочиповите.
За да ја тестираат оваа батерија, прототип со големина од околу 4 кубни сантиметри, истражувачите користеле два различни извори на радиоактивност, цезиум-137 и кобалт-60, некои од најзначајните производи за фисија што доаѓаат од потрошеното нуклеарно гориво.
Батеријата била тестирана во лабораторијата за нуклеарни реактори на Државниот универзитет во Охајо, а резултатите од тестот покажале дека при користење на цезиум-137 батеријата произведува 288 нановати, додека со многу посилниот изотоп кобалт-60*, произвела 1,5 микровати енергија, приближно доволно за напојување на мал сензор.
Иако поголемиот дел од излезната моќност за домовите и електрониката се мери во киловати, ова сугерира дека со вистинскиот извор на енергија таквите уреди би можеле да се зголемат до целните апликации на или над нивото на вати, вели Рејмонд Као, водечки автор на студијата и професор по механичко и воздушно инженерство во државата Охајо.
Истражувачите велат дека овие батерии ќе се користат во близина на места каде што се произведува нуклеарен отпад, како што се базени за складирање на нуклеарен отпад или нуклеарни системи за истражување на вселената и длабоко море. Иако гама зрачењето што се користи во оваа работа е околу сто пати попродорно од типичното рендген или КТ скенирање, самата батерија не содржи радиоактивни материјали, што значи дека сè уште е безбедно да се допре.
Според студијата, батеријата исто така можела да доживее зголемување на моќноста поради составот на прототипот на светлечкиот кристали што тимот избрал да го користи. Тие откриле дека дури и обликот и големината на кристалот може да влијаат на конечната електрична енергија, бидејќи поголем волумен му овозможува да апсорбира повеќе зрачење и да ја претвори таа дополнителна енергија во повеќе светлина. Поголемата површина и помага на соларната ќелија да генерира енергија.
Бидејќи батериите од овој тип најверојатно ќе завршат во средини каде што веќе постојат високи нивоа на радијација, овие долготрајни уреди нема да ја загадуваат нивната околина и уште поважно, тие можат да работат без потреба од рутинско одржување.
(Vidi.hr)
(фото: Government News)
